Bonifatius Kloosterpad

IN DE VOETSPOREN VAN FRANCISCUS

Lang heeft het klooster Maria en Agnes in Blesdijke niet bestaan. De huidige dorpskerkmarkeert de vroegere ligging. Iets meer dan een eeuw verrichten de nonnen vanaf de tweede helft van de vijftiende eeuw hun goede werken in het grensgebied en dat is voor een klooster uit de late middeleeuwen aan de korte kant.

Lees meer...

RONDJE 10: WOLVEGA
Vanaf carpoolplek bij Van der Valk Wolvega. 40 - 42 - 44 - 47 richting 26, na park De Nieuwe Aanleg LA, RA en weer LA om plas heen in nieuw natuurgebied, vervolgens Steenwijkerweg oversteken, rode paaltjesroute door reservaat Lendevallei (rondje) is optioneel. Voor wie het rondje niet wil maken, is het ook mogelijk om na park De Nieuwe Aanleg door het nieuwe natuurgebied LA te gaan, vervolgens RA, weer LA en RA, nogmaals RA en LA en rechtdoor tot einde en RA terug naar Steenwijkerweg (zie toegevoegd kaartje) en LA richting 26, over brug voorbij fietspad LA landweg door polder De Stroomkant, LA Lage Broekweg. In Blesdijke naar kerk en vervolgens richting De Blesse en RA Lijsterbeslaan. Voor Ooster Paasloërweg LA over landgoed Helmhorst. 50 - 27 - 26 - 22 - 85 - 84 - 88 - 57 - 56 - 58 - 55 - 40.

Download route

Toch is de geschiedenis vermeldenswaard. De Grauwe Zusters leefden volgens de derde regel van Sint Franciscus, die een spirituele reactie was op de vele misstanden in kloosters en onder de geestelijkheid. De zorg voor armen en zieken en een sobere levenswijzestonden centraal. De grauwzusters lieten zich inspireren door de oproep van Franciscus om God te volgen en solidariteit met mens en natuur te betrachten. Niet alleen in Blesdijke heeft Franciscus een voetafdruk in het landschap en de streekhistorie achtergelaten, ook in Wolvega trok de boeteprediker zijn sporen. De St. Franciscusparochie werd achttien jaarnadat de Friese Staten in 1580 de Friese kloosters ophieven en het katholieke geloof afzworen, gesticht door de minderbroeders Franciscanen. Een handvol katholieke gelovigen kwam samen in een schuilkerk op de stins van de familie Terwisscha in Ter Idzard. In 1745 konden ze een kerkje, uit het zicht van de openbare weg, in het bos bij Oldeholtpade bouwen. Nog eens honderd jaar later mochten de katholieken in Nederland weer in het volle zicht treden en besloot de aartsbisschop van Utrecht tot de bouw van een nieuwe kerk in Wolvega. Vanwege de historische banden met de Franciscaner orde werd de kerk gewijd aan de heilige Franciscus van Assisi. Tussen 1934 en 1982 waren de Zusters van Sint-Jozef actief in de hoofdplaats van Weststellingwerf. Op de plek waar eerder de stins van het voorname geslacht Lcyklama à Nijeholt stond, richtten zij het rusthuis ‘Huize Lycklama’ op. Het huis dat tegenwoordig de naam Vierkant draagt, maakt inmiddels deel uit van ouderenzorgorganisatie Lycklamastins. Met die treffende naamgeving is qua historie de cirkel rond.

Vanuit het centrum van Wolvega sta ik in een mum van tijd tot mijn enkels diep in de natte natuur van de Lendevallei. Het park De Nieuwe Aanleg in Engelse landschapsstijl en het in 2018 ingerichte buffergebied voor overvloedige watertoevoer vanuit de Lende vormt een mooie springplank naar een aaneengesloten moeras met wilgenbroekbos, legakkers en petgaten. Rietganzen, mezen en vinken kwetteren aan een stuk door, terwijl de kikkers zich op deze voorjaarsdag eveneens volop laten horen. 

Door polder De Stroomkant bereik ik Blesdijke. In 1825 veranderde de tegenwoordig rustig voortkabbelende Lende in een woeste watervloed. Daarna klonk de roep om het water te temmen onder de bevolking alleen maar luider. Drie opeenvolgende ruilverkavelingen hulden de rivier in een strak korset dat inmiddels weer is losgelaten. De grensrivier krijgt iets van haar oude luister terug. Ruimte voor water en natuur, is het nieuwe credo van Wetterskip Fryslân. Door de kraamkamer van nieuwe natuur in de Catspolder loop ik terug naar Wolvega. Het oeroude beekdal begint aan een nieuw leven. Franciscus zou zich er wel bij voelen: de natuur als rijke inspiratiebron. Aan de bosrand kijkt een ree mijn kant op: ik houd mijn adem in. Na een tijdje verdwijnt de hinde tussen de bomen. Ik loop met lichte tred verder.